adopcja królika :)

Dzisiaj przedstawię Wam moje dwa uszate stwory i opowiem historię ich przybycia :)) Historia o tyle ciekawa, że nie są to króliki kupione w sklepie zoologicznym, tylko... adoptowane :)))
Od kilku lat funkcjonuje struktura o nazwie "Stowarzyszenie pomocy królikom", która zrzesza osoby - wolontariuszy, pośredników adopcyjnych, domy tymczasowe, osoby zaangażowane w pomoc w szukaniu domów dla niechcianych królików. Prowadzą swoją stronę adopcyjną i mają królicze forum.

http://adopcje.kroliki.net/

Niewiele osób wie, o istnieniu takiego stowarzyszenia - no bo któżby się przejmował królikami. A to przecież taka sama istota jak pies, kot czy koń. Tak samo czuje, tak samosię przywiązuje i cierpi. Wiele osób traktuje je jak zabawki, kupuje w sklepie "bo taki śliczny, puchaty" a później trafiają te zwierzaki na śmietniki, wyrzucane są na ulice często na mróz - skazane na pewną śmierć... Nie mając minimalnej wiedzy na temat wymagań królika, wkładają go w zbyt małą klatkę, karmią zbożami, kapustą i suchym chlebem. Później szybko się nudzi, oddawany bo np. hałasuje lub pod pretekstem alergii.  Królik to zwierzę bardzo delikatne, mało odporne na choroby, często terytorialne (stąd czasami agresja) a co najważniejsze - powinno się je kastrować/sterylizować - wtedy hormony przestają tak buzować i przestają "znaczyć moczem" i są łagodniejsze. Na pewno nie jest to odpowiedni zwierzak dla małego dziecka.

JAK ADOPTOWAĆ KRÓLIKA

Nie kupujmy królika w sklepie ani na Allegro! Większość z nich zabieranych jest zbyt wcześnie od matki - tęsknią za nią, nie są odporne na zarazki, choroby... Na stronie jest mnóstwo królików szukających domów - od wyboru do koloru, za darmo. Możemy znaleźć przyjaciela już wysterylizowanego/wykastrowanego, zdrowego, o znanym charakterze (po to są domy tymczasowe - tam opiekun obserwuje królika, jeśli trzeba to go socjalizuje, poznaje charakter, przyzwyczajenia). Możemy również najpierw zostać takim domem tymczasowym. Strona jest bardzo przejrzysta - szukając przyjaciela, możemy określić swoje oczekiwania: płeć, zdrowie, sterylizację/kastrację, lokalizację-województwo.

Warunkiem adopcji królika jest wypełnienie formularza adopcyjnego. Czyli: kontaktujemy się z pośrednikiem, wypełniamy i wysyłamy formularz. Jeśli wszystko pójdzie OK, omawiamy sposób odbioru królika - albo jedziemy po niego sami, albo czekamy na zorganizowanie transportu. Warto jednak zanim zdecydujemy się na króliczka - co nieco o nim poczytać. Dowiedzieć się, czym się go żywi, kiedy szczepi, jakie powinien mieć warunki "mieszkaniowe" :))) Poczytać można tutaj: http://www.miniaturkabeztajemnic.com/

NASZA HISTORIA:

• Pierwszy przyjechał do mnie Tadek. A właściwie to Tadka, bo jak się później okazało, jest dziewczynką :) Przywiozła nam go pośredniczka praktycznie z drugiego końca Polski, bo z samego Szczecina. Skąd się wziął?

Otóż stan, w którym go zabrano od pewnej kobiety, nie wróżył najlepiej... Wyłysienia, pozlepiana sierść, zapuchnięte oczka, podejrzenie ataku pasożytów, grzybów. Był maleńki - miał zaledwie 4-5 tyg (zdecydowanie za mało,żeby odłączyć go od matki), trafił do fundacji z rodzeństwem. Po kilku tygodniowym leczeniu mógł już szukać swojego domku i tak... trafił do nas :)) Jest najcudowniejszym królikiem pod słońcem; grzecznym, czystym, przytulaśnym. I dalej wołamy na niego Tadek :)

A tak wyglądał po trafieniu do stowarzyszenia:

Teraz jest pełnym życia szczęśliwym królem, większość czasu spędza na dywanie i daje nam dużo radości :))

• Drugim królikiem jest Rysiek :) Kawał łobuza, stuprocentowe przeciwieństwo Tadka, żyjący dla jedzenia i głaskania, ze stwierdzonym ADHD :)))

Urodził się "przypadkowo"... Dziewczyna królicę adotowała, a ona po kilku dniach "w prezencie" urodziła 3 maluchy. I tak po 8 tygodniach przybył Tygrys, który został Ryśkiem :)))

Moje króliki póki co żyją w osobnych klatkach - nie sa jeszcze wysterylizowane i próba puszczenia ich razem skończyłaby się zajadłą walką. Po sterylizacji rozpoczniemy proces zaprzyjaźniania :)) Mieszkają w dużych klatkach (po 100cm. długości), mają swoje domki, miseczki i kuwety. Bo króliki można nauczyć korzystania z "kibelka" tak samo jak kota! Błedem jest wyścielanie klatek sianem, trocinami... Wtedy klatki będa najzwyczajniej w świecie śmierdzieć, bo królik będzie załatwiał się wszędzie... Moje mają kuwety dla kotów wyłożone specjalnym, drewnianym żwirkiem Pinio. Nic nie śmierdzi, jest czysto i schludnie :))

Karmione są sianem, granulatem (nie kolorową, zbożową mieszanka!), warzywami (marchew, koper, pietrucha, latem świeżyzna :)), suszkami, gałązkami. Jako cukierki dostają rodzynki lub żurawinę suszoną, za które zrobią WSZYSTKO!

Są już dorosłe, mają około półtora roku - ich waga waha się w granicach 1300 gram :))

Większość życia spędzają na dywanie i kanapie :) Reagują na swoje imiona, przybiegają na zawołanie, dopominają się głaskania, smakołyków. Nie robią szkód - chociaż Rycho w dzieciństwie przyprawiał nas niejednokrotnie o zawał - wchodził pod łóżko, w łóżko (kiedyś pruliśmy, bo wlazł do środka), wchodził na parapet i zajadał się drzewkiem bonsai...

Tak wygląda wymiarowa klatka i prywatny stróż :)) Tadek w 2gi dzień po przybyciu do nas:

Szybko zakumplował się z psem, którego ubóstwia do dziś :))

I jeszcze raz - nie kupujcie krótlika na Allegro! Nie wiadomego pochodzenia, z dużych hodowli, transportowane pocztą często szybko te maluszki umierają...